رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله از جبرئیل از میکائیل از اسرافیل از خداوند -جل جلاله- نقل می‌کنند: «من الله هستم که معبودی جز من نیست. خلائق را به قدرتم آفریدم و از آن‌ها هر که را خواستم به نبوت برگزیدم و از میان همه‌ی انبیا محمد را حبیب و خلیل و برگزیده خود انتخاب کردم. پس او را به سوی خلقم فرستادم و علی را برای او برگزیدم و و او را برادر و جانشین و وزیر و تمام کننده‌ی ماموریتش بعد از در مورد خلقم قرار دادم. او را خلیفه خود بر بندگانم گماشتم تا کتابم را برای آن‌ها روشن سازد و در میان آن‌ها به حکم من سخن گوید. او را نشان هدایت از گمراهی قرار دادم و دری که از آن می‌توان به من رسید و خانه‌ای که هر که داخل آن شود از آتش من در امان می‌ماند و پناه‌گاهم که هر که به آن پناه ببرد از بدی‌های دنیا و آخرت مصونش می‌دارد و روی من که هرکه بدان روی بیارد من از او روی نخواهم گرداند. او را حجتم در آسمان و زمین بر هرکه در این دوست قرار دادم. عمل هیچکس را جز با اقرار به ولایت او و نبوت احمد (ص) فرستاده‌ام قبول نخواهم کرد. او دست گشاده‌ی من بر بندگانم است. او نعمت من است که با او بر هر که از بندگانم که دوستش داشته باشم لطف می‌کنم. پس هر کدام از بندگانم را که دوستش داشته باشم، معرفت و ولایت علی را به او می‌شناسانم. و هر که از بندگانم را دشمن می‌دارم بخاطر این که از معرفت و ولایت علی روی‌گردانده مبغوض من شده است. پس به عزتم سوگند خوردم و به جلالتم قسم یاد کرده‌ام که هر کسی از بندگانم که ولایت علی را داشت از آتش نجات دهم و به بهشت واردش کنم و هر که از بندگانم که علی را دشمن داشت و از ولایتش عدول کرد، دشمن بدارم و داخل آتشش گردانم؛ و چه بد سرنوشتی‌ست.
امالی صدوق ص ۲۹۲
متن عربی در ادامه مطلب