از خداوند

 رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله از جبرئیل از میکائیل از اسرافیل از خداوند -جل جلاله- نقل می‌کنند: «من الله هستم که معبودی جز من نیست. خلائق را به قدرتم آفریدم و از آن‌ها هر که را خواستم به نبوت برگزیدم و از میان همه‌ی انبیا محمد را حبیب و خلیل و برگزیده خود انتخاب کردم. پس او را به سوی خلقم فرستادم و علی را برای او برگزیدم و و او را برادر و جانشین و وزیر و تمام کننده‌ی ماموریتش بعد از در مورد خلقم قرار دادم. او را خلیفه خود بر بندگانم گماشتم تا کتابم را برای آن‌ها روشن سازد و در میان آن‌ها به حکم من سخن گوید. او را نشان هدایت از گمراهی قرار دادم و دری که از آن می‌توان به من رسید و خانه‌ای که هر که داخل آن شود از آتش من در امان می‌ماند و پناه‌گاهم که هر که به آن پناه ببرد از بدی‌های دنیا و آخرت مصونش می‌دارد و روی من که هرکه بدان روی بیارد من از او روی نخواهم گرداند. او را حجتم در آسمان و زمین بر هرکه در این دوست قرار دادم. عمل هیچکس را جز با اقرار به ولایت او و نبوت احمد (ص) فرستاده‌ام قبول نخواهم کرد. او دست گشاده‌ی من بر بندگانم است. او نعمت من است که با او بر هر که از بندگانم که دوستش داشته باشم لطف می‌کنم. پس هر کدام از بندگانم را که دوستش داشته باشم، معرفت و ولایت علی را به او می‌شناسانم. و هر که از بندگانم را دشمن می‌دارم بخاطر این که از معرفت و ولایت علی روی‌گردانده مبغوض من شده است. پس به عزتم سوگند خوردم و به جلالتم قسم یاد کرده‌ام که هر کسی از بندگانم  که ولایت علی را داشت از آتش نجات دهم و به بهشت واردش کنم و هر که از بندگانم که علی را دشمن داشت و از ولایتش عدول کرد، دشمن بدارم و داخل آتشش گردانم؛ و چه بد سرنوشتی‌ست.

امالی صدوق ص ۲۹۲

متن عربی در ادامه مطلب

عن النبی صلی الله علیه و آله عن جبرئیل  عن میکائیل عن اسرافیل عن الله جل جلاله انه قال:

 

انا الله لا اله الا انا خلقت الخلق بقدرتی فاخترت منهم من شئت من انبیایی و اخترت من جمیعهم محمدا صلی الله علیه و آله حبیبا و خلیلا و صفیا فبعثته رسولا الی خلقی و اصطفیت له علیا فجعلته له اخا و وصیا و وزیرا و مودیا عنه من بعده الی خلقی و خلیفتی علی عبادی لیبین لهم کتابی و یسیر فیهم بحکمی.

 

و جعلته العلم الهادی من الضلالة و بابی اوتی منه و بیتی الذی من دخله کان آمنا من ناری و حصنی الذی من لجا الیه حصنه من مکروه الدنیا و الآخرة و وجهی الذی من توجه الیه لم اصرف وجهی عنه و حجتی فی السماوات و الارضین علی جمیع من فیهم من خلقی.

لا اقبل عمل عامل منهم الا بالاقرار بولایته مع نبوة احود رسولی و هو یدی المبسوطة علی عبادی و هو النعمة التی انعمت بها علی من احببته من عبادی.

فمن احببته من عبادی و تولیته ، عرفته و معرفته و من ابغضته من عبادی ابغضته لانصرافه عن معرفته و ولایته.

فبعزتی حلفت و بجلالی اقسمت انه لا یتولی علیا عبد من عبادی و یعدل عن ولایته الا ابغضته و ادخلته النار و بئس المصیر.